ZGODNOŚĆ MIĘDZY RZYMEM I MENZINGEN – CZĘŚĆ I

ZGODNOŚĆ MIĘDZY RZYMEM I MENZINGEN – CZĘŚĆ I

Deklaracje doktrynalne papieża (13 czerwiec 2012)  i bp Fellaya (15 kwiecień 2012) są identyczne.

Przypomnienie faktów  :

Po ultimatum  Watykanu, z dnia 16 marca 2012, grożącym ekskomuniką wszystkich członków i zwolenników Bractwa, jeśli nie dojdzie do porozumienia  z Rzymem  w ciągu miesiąca, biskup Fellay napisał deklarację doktrynalną i wysłał ją do Rzymu dnia 15 kwietnia 2012 roku. Rzymskie władze  poinformowały  bp Fellaya, że  zaakceptowały ten tekst i, że  może przyjechać aby   podpisać układ. Dnia 13 czerwca 2012 biskup Fellay udał się do Rzymu, aby podpisać z władzami Watykanu tę deklarację  doktrynalną. W dniu podpisania zdarzyło się coś nieoczekiwanego : ostatecznie, Rzym  w ostatniej chwili wprowadził zmiany   do deklaracji. Kardynał Levada podał biskupowi Fellayowi   inny tekst niż ten wysłany dnia 15 kwietnia. Biskup Fellay odmówił  podpisania tekstu, który określił, wg. jego słów, jako nie nadający się do przyjęcia. Następnie bp Fellay napisał  dnia 17 czerwca list do papieża, wyrażając  swoje "zdumienie"  spowodowane tą nagłą zmianą. Benedykt XVI  sam odpowiedział  pismem z 30 czerwca, potwierdzającym, że osobiście chciał naniesione dnia 13 czerwca poprawki do deklaracji.

W Cor unum 104 z marca 2013 (wewnętrznym piśmie  kapłanów Bractwa), bp Felley opublikował oba teksty: deklarację biskupa Fellaya z dnia 15 kwietnia 2012 r. i deklarację Papieża z dnia 13 czerwca 2012 roku.

Blog Avec l'Immaculée zauważył, że te dwa teksty są absolutnie identyczne. Niezwykle ważne jest, aby sprawdzić, czy faktycznie te oba teksty są takie same, czy też nie są takie same. Jeśli  są to takie same teksty, konsekwencje są znaczące: to ostatecznie udowodniłoby, że biskup Fellay i Rzym grają podwójną grę  i są wspólnikami. Wyjaśnimy dlaczego.

Przebadajmy najpierw oba  teksty:

 I – PORÓWNAJMY OBA PIERWSZE PARAGRAFY:

DEKLARACJA DOCTRYNALNA papieża z  13 czerwca 2012 :

 "I. Przyrzekamy być zawsze wierni wobec Kościoła katolickiego i rzymskiego Papieża, jego nawyższego Pasterza, Wikariusza Chrystusa, następcy Piotra i głowy Ciała biskupów."

 DEKLARACJA DOCTRYNALNA bp Fellaya z  15 kwietnia 2012 :

"I. Przyrzekamy być zawsze wierni wobec Kościoła katolickiego i rzymskiego Papieża, jego nawyższego Pasterza, Wikariusza Chrystusa, następcy Piotra i głowy Ciała biskupów."

Wniosek :

Punkty – I – są więc identyczne w obu deklaracjach.

II - PORÓWNAJMY OBA DRUGIE  PARAGRAFY:

 DEKLARACJA DOCTRYNALNA papieża z  13 czerwca 2012:

 "II. Oświadczamy, że przyjmujemy nauczanie Magisterium Kościoła w dziedzinie wiary i moralności, łącznie z soborem Watykańskim II, przyznając każdemu doktrynalnemu twierdzeniu wymagany stopień przylgnięcia, według nauczania zawartego w nr 25 Konstytucji dogmatycznej Lumen gentium Soboru Watykańskiego II."

DEKLARACJA DOCTRYNALNA  bp Fellaya z  15 kwietnia 2012 :

"II. Oświadczamy, że przyjmujemy nauczanie Magisterium Kościoła w dziedzinie wiary i moralności, przyznając każdemu doktrynalnemu twierdzeniu wymagany stopień przylgnięcia, według nauczania zawartego w nr 25 Konstytucji dogmatycznej Lumen gentium Soboru Watykańskiego II (1)."

[Przypis :]

 « (1) Cf. również nową formułę Wyznania wiary i Przysięgi wierności, aby przyjąć urząd wypełniany w imieniu Kościoła, 1989; cf. CIC kanony 749, 750 1 i 2, 752, CCKW kanony 597, 598 1 i 2, 599.»

Komentarz Avec l'Immaculée :

Wyraźna częściowa akceptacja II Soboru Watykańskiego przez bp Fellaya jest  otwarcie stwierdzona  w drugim paragrafie deklaracji z kwietnia 2012, ponieważ wyraźnie   akceptuje nr 25 Lumen Gentium. Co ważniejsze, pełna i całkowita akceptacja soboru faktycznie tu jest, ale ukryta w przypisie 1. Ten przypis jest  de facto  odniesieniem do wyznania wiary z 1989 roku.

Ale wyznanie wiary z roku 1989 "zawiera wyraźną akceptację Soboru i jego konsekwencji ",  powiedział abp Lefebvre dnia 19 listopada 1989 roku w Le Bourget. Oto co powiedział, podane w kontekście:

Abp Lefebvre : "Więc w tej sytuacji, jest to całkiem pewne, że niemożliwe jest, abyśmy mieli regularne kontakty z Rzymem, ponieważ do tej pory Rzym wymaga, aby jeśli tylko coś dostaniemy, jakiś indult dla Msza Świętej, liturgii, dla seminariów, będziemy musieli   podpisać nowe wyznanie wiary, które zostało zredagowane w lutym  przez kardynała Ratzingera. I to wyznanie wiary wyraźnie zawiera akceptację Soboru  i jego konsekwencji. Więc musimy wiedzieć, co chcemy. "

Więcej na temat tego niegodziwego wyznania wiary z 1989 możemy przeczytać w artykule  Arseniusa: Na co jeszczepozwoli sobie bp Fellay.

Wnioski:

Więc punkty - II – obu deklaracji  są identyczne z tym wyjątkiem, że deklaracja  papieża z 13 czerwca  otwarcie akceptuje sobór, natomiast ta   bp Fellaya z 15 kwietnia  akceptuje go poprzez przypis 1.

III - PORÓWNAJMY OBA TRZECIE  PARAGRAFY (TZN. PUNKTY III-1):

 DEKLARACJA DOCTRYNALNA papieża z  13 czerwca 2012 :

 "III. Szczególnie  :

 1. Oświadczamy, że przyjmujemy nauczanie dotyczące rzymskiego Papieża i Kolegium biskupów, z jego głową, Papieżem, nauczane przez Konstytucję dogmatyczną Pastor æternus Soboru Watykańskiego I i przez Konstytucję dogmatyczną Lumen gentium Soboru Watykańskiego II, rozdział 3 (De constitutione hierarchica Ecclesiæ et in specie de episcopatu), wyjaśnione i interpretowane przez Nota explicativa prævia tego samego rozdziału."

 DEKLARACJA DOCTRYNALNA  bp Fellaya z  15 kwietnia 2012:

 "III Szczególnie  :

 1 Oświadczamy, że przyjmujemy nauczanie dotyczące rzymskiego Papieża i Kolegium biskupów, z jego głową, Papieżem, nauczane przez Konstytucję dogmatyczną Pastor æternus Soboru Watykańskiego I i przez Konstytucję dogmatyczną Lumen gentium Soboru Watykańskiego II, rozdział 3 (De constitutione hierarchica Ecclesiæ et in specie de episcopatu), wyjaśnione i interpretowane przez Nota explicativa prævia tego samego rozdziału."

Wnioski :

Punkty  III-1 obu deklaracji są identyczne.

IV - PORÓWNAJMY OBA CZWARTE  PARAGRAFY (PUNKTY III-2)

DEKLARACJA DOCTRYNALNA papieża z  13 czerwca 2012 :

2. Uznajemy autorytet Magisterium, któremu jako jedynemu powierzone jest zadanie autentycznej interpretacji Słowa Bożego pisanego czy przekazanego(2).  « Neque enim Petri successoribus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo revelante novam doctrinam patefacerent, sed ut, eo assistente, traditam per Apostolos revelationem seu fidei depositum sancte custodirent et fideliter exponerent. Quorum quidem apostolicam doctrinam omnes venerabiles Patres amplexi et sancti Doctores orthodoxi venerati atque secuti sunt ; plenissime scientes, hanc sancti Petri Sedem ab omni semper errore illibatam permanere, secundum Do mini Salvatoris nostri divinam pollicitationem discipulorum suorum principi factam : "Ego rogavi pro te, ut non deficiat fides tua : et tu aliquando conversus confirma fratres tuos" [Lc 22,32](3) ».

 [Przypisy :]

 "(2) Cf. PIUS XII, Encycka Humani generis, Dz 3886 ; SOB. WAT. II, Konst. dogm. Dei Verbum, 10.

 (3) SOB. WAT. I, Konst. dogm. Pastor aeternus, Dz 3070."

DEKLARACJA DOCTRYNALNA bp Fellaya z  15 kwietnia 2012:

"2. Uznajemy autorytet Magisterium, któremu jako jedynemu powierzone jest zadanie autentycznej interpretacji Słowa Bożego pisanego czy przekazanego2 w wierności Tradycji, pamiętając, że „Następcom Piotra został obiecany Duch Święty nie po to, aby oni przez Jego objawienie głosili jakąś nową naukę, ale aby z Jego asystencją święcie zachowywali i wiernie objaśniali przekazane przez Apostołów Objawienie, względnie spuściznę wiary (3)."

 [Przypisy :]

 (2) Cf. Pius XII, encyklika Humani Generis.

(3) Vaticanum I, Konstytucja dogmatyczna Pastor aeternus, Dz. 3070.

 Komentarz :

 Tutaj mamy dwie  widoczne różnice między obiema deklaracjami.

 Pierwsza różnica :

Denzinger nr 3070  po łacinie jest w całości  cytowany  w deklaracji z  dnia 13 czerwca, ale w deklaracji bp Felleya z 15 kwietnia,  nie jest cytowany   w pełni, a to, co jest  cytowane  przez bp Fellay w dniu 15 kwietnia, jest podane w języku francuskim,  podczas gdy Rzym używa łaciny, której   nie  tłumaczy [na inny język]. Oto tekst Denzinger 3070 po łacinie. Jest to całkowicie zgodne z cytatem podanym przez Rzym dnia 13 czerwca. To jest fragment z Vaticanum I, Pastor Aeternus, z dnia 18 lipca 1870 o nieomylności papieża, rozdz. 4.Tekst w języku francuskim następujące po łacińskim tekście:

http://www.clerus.org/bibliaclerusonline/fr/fhi.htm#dfh

 3070

Neque enim Petri successoribus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo revelante novam doctrinam patefacerent, sed ut, eo assistente, traditam per Apostolos revelationem seu fidei depositum sancte custodirent et fideliter exponerent. Quorum quidem apostolicam doctrinam omnes venerabiles Patres amplexi et sancti Doctores orthodoxi venerati atque secuti sunt; plenissime scientes, hanc sancti Petri Sedem ab omni semper errore illibatam permanere, secundum Domini Salvatoris nostri divinam pollicitationem discipulorum suorum principi factam: "Ego rogavi pro te, ut non deficiat fides tua: et tu aliquando conversus confirma fratres tuos" (Lc 22,32).

Denzinger 3070  po francusku  : (fragment czerwony to ten dorzucony przez papieża)

 Numer 3070 : http://catho.org/9.php?d=bw5#esm

Ponieważ nie obiecano Ducha Świętego  następcom Piotra, aby  pod  jego Objawieniem głosili nową doktrynę, ale aby z jego pomocą utrzymali i  wykładali wiernie Objawienie przekazane przez Apostołów, to znaczy depozyt wiary. Ich apostolska doktryna została przyjęta przez wszystkich czcigodnych ojców, czczona i naśladowana przez  świętych doktorów ortodoxe ; wiedzieli oni doskonale, że ta Stolica Piotrowa pozostanie wolna od błędów, zgodnie z Bożą obietnicą naszego Pana i Zbawiciela daną  szefowi swoim uczniom: "ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a gdy ty wrócisz, utwierdzaj braci" Łk 22,32.

Czerwony fragment nie został zacytowany w dniu 15 kwietnia przez biskupa Fellaya, a jest cytowany przez Rzym dnia 13 czerwca. Nie mamy nic przeciwko Vaticanum I, a więc nawet tutaj, dodatek Rzymu jest niejednoznaczny, to nie jest śmiertelne, gdyż znaczenie,  jakie trzeba nadać czerwonemu fragmentowi, jest sprecyzowane  w zdaniu poprzednim i znajduje się również   w deklaracji  z  13 czerwca 2012 roku. [1]

Podsumowując, pierwsza różnica punktu  III-2 to to, że   cytat z Vaticanum I jest dłuższy  w deklaracji z 13 czerwca.

Druga różnica  :

To  dodatek w przypisie odnoszący się do Vatican II : SOB. VAT. II, Konst. dogm. Dei Verbum, 10. Można skonsultować ten tekst pod linkiem:

http://www.vatican.va/archive/hist_councils/ii_vatican_council/documents/vat-ii_const_19651118_dei-verbum_fr.html

Trzeba pamiętać, że w swojej deklaracji z  15 kwietnia 2012, bp Fellay akceptuje całe  Vaticanum II i następujące po nim magisterium  w świetle Tradycji  (w przypisie  1 i w następujących paragrafach: III, 4 et III,5). A więc fakt, że jest tu jedno odniesienie więcej do Vaticanum II, nie zmienia ducha Deklaracji  z  13 czerwca w stosunku do tej z  15 kwietnia.

Termin magisterium "żywe" znajduje się  w tej referencji  do Dei Verbum i jest niejednoznaczne... Ale  sam biskup Fellay  w swojej deklaracji  z 15 kwietnia używa sformułowania: Tradycja jest żywym przekazem Objawienia (paragraf III, 3). Więc między dwoma terminami: "żywe Magisterium" i "tradycja, żywy przekaz," nie ma różnicy.Taka sama niejednoznaczność.

Wnioski :

Czwarty paragraf obu deklaracji, mimo różnic w formie, nie zawiera żadnych różnic w meritum ich treści.

 V – PRZEJDŹMY DO    PIĄTEGO  PARAGRAFU OBU DEKLARACJI (III-3) :

DEKLARACJA DOCTRYNALNA papieża z  13 czerwca 2012 :

 3. Tradycja jest żywym przekazem Objawienia „usque ad nos”(4) i Kościół w swoim nauczaniu, w swym życiu i w swoim kulcie, uwiecznia i przekazuje wszystkim pokoleniom to, czym jest i wszystko to, w co wierzy. Tradycja rozwija się w Kościele z asystencją Ducha Świętego (5), nie jako nowość sprzeczna, ale przez lepsze rozumienie depositum fidei (5), pod przewodnictwem  Magisterium, «którego autorytet działa w imię Jezusa Chrystusa  (6) ».

 [Przypisy deklaracji papieża z  13 czerwca  :]

 4. SOB. TRYDENCKI, Rozporządzenie w sprawie przyjmowania  świętych księgach i tradycji, DS 1501.

 5. Cf. SOB. VAT. I , Konst. dogm. Dei Filius, DS 3020 : «Hinc sacrorum quoque dogmatum is sensus perpetuo est retinendus, quern semel declaravit sancta mater Fxclesia, nec umquam ab eo sensu altioris intelligentia; specie et nomine recedendum. "Crescat igitur et multum vehementerque proficiat, tam singulorum quam omnium, tam unius hominis quam totius Ecclesiae, setatum ac saeculorum gradibus, intelligentia, scientia, sapientia : sed in suo dumtaxat genere, in eodeni scilicet dogmate, eodem sensu, eademque senterttia"(S. VINCENT DE LÉRINS, Commonitorium primum, 23) ». Cf. także PIUS XII, Encyklika Humani Generis, DS 3886; Sob. VAT. II, Konst.  dogm. Dei Verbum, 10.

 6. SOB. VAT. II, Konst. dogm. Dei Verbum, 10.

 DEKLARACJA DOCTRYNALNA bp Fellay z 15 kwietnia 2012 :

 3. Tradycja jest żywym przekazem Objawienia „usque ad nos”(4) i Kościół w swoim nauczaniu, w swym życiu i w swoim kulcie, uwiecznia i przekazuje wszystkim pokoleniom to, czym jest i wszystko to, w co wierzy. Tradycja rozwija się w Kościele z asystencją Ducha Świętego (5), nie jako nowość sprzeczna (6), ale przez lepsze zrozumienie depositum fidei (7).

 [Przypisy deklaracji  bp Fellay z 15 kwietnia :]

(4) Sobór Trydencki, Dz. 1501: „Wszelka prawda zbawienna i wszelka zasada moralna (Mat. XVI, 15) jest zawarta w księgach napisanych i w tradycjach niepisanych, które, otrzymane przez Apostołów z ust samego Chrystusa albo przekazane jak z ręki do ręki przez Apostołów pod natchnieniem Ducha Świętego, dotarły aż do nas.”

 (5). Cf. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna Dei Verbum, 8 i 9, Denz. 4209-4210.

 (6) Vaticanum I, Konstytucja dogmatyczna Dei Filius, Dz. 3020: „Dlatego należy nieprzerwanie zachowywać takie znaczenie świętych dogmatów, jakie już raz określiła święta Matka Kościół, a od tego znaczenia nigdy nie można odejść pod pozorem lub w imię lepszego zrozumienia. Niech więc wzrasta i na różne sposoby mocno się rozwija rozumienie, wiedza oraz mądrość wszystkich razem i każdego z osobna, zarówno poszczególnych łudzi, jak i całego Kościoła, ze wszystkich pokoleń i wieków, ale tylko w swoim rodzaju, to znaczy w tej samej nauce, w tym samym znaczeniu i w tym samym sformułowaniu (św. Wincenty z Lerynu, Commonitorium, 28).”

(7) Vaticanum I, Konstytucja dogmatyczna Dei Filius, Dz. 3011; Przysięga antymodernistyczna, nr 4; Pius XII, Encyklika Humani generis, Dz. 3886; Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna Dei Verbum, 10, Dz. 4213.

Komentarz  :

Dwie zauważalne różnice :

 1) W przypisach

Jeśli porównamy przypisy obu paragrafów, więcej jest cytatów z Vaticanum II u biskupa Fellaya  niż w  rzymskiej deklaracji z  13 czerwca: dodaje on Dei Verbum 8 i 9 oprócz Dei Verbum 10, które jest  w obu deklaracjach.

  Można skonsultować tekst Dei Verbum 8 i 9 pod  linkiem:

http://www.vatican.va/archive/hist_councils/ii_vatican_council/documents/vat-ii_const_19651118_dei-verbum_fr.html

Niektóre wyrażenia Dei Verbum 8 zostały powtórzone  w 5-tym paragrafie deklaracji doktrynalne komentowanej przez nas. Istnieje niejasność w Dei Verbum 8 (ale  ta niejasność nie jest cytowana w całości w deklaracjach): Kościół jest przedstawiony jako będący w trakcie dążenia  do pełni prawdy: "W ten sposób Kościół, podczas gdy wieki mijają, nieustannie dąży  ku pełni prawdy Bożej, aż się dokonają w nim słowach Boga. "

Inne przypisy obu deklaracji  odnoszące się do tych 5-tych paragrafów, są tradycyjne. Św. Wincenty  z Lérins jest cytowany w obu deklaracjach: po łacinie przez Rzym i w języku  francuskim przez biskupa Fellaya. Należy pamiętać, że biskup Fellay cytuje anty-modernistyczną przysięgę (czego nie robi Rzym), ale ponieważ cytował  już wcześniej  w przypisie 1 modernistyczną przysięgę z 1989 r., potępioną  przez abp Lefebvre'a w Bourget, jest to sprzeczne i mało wiarygodne.

2) Różnice dotyczące tekstu :

 Rzym dorzuca na końcu paragrafu słowa: « pod przewodnictwem Magisterium, « którego autorytet działa w imię Jezusa Chrystusa.»

Oto tekst :

Tradycja rozwija się w Kościele z asystencją Ducha Świętego (5), nie jako nowość sprzeczna, ale przez lepsze rozumienie depositum fidei (5), pod przewodnictwem  Magisterium, «którego autorytet działa w imię Jezusa Chrystusa  (6)».Słowa w kolorze czerwonym nie pogorszają deklaracji. Prawdą jest, że tradycja  wyraża się w Magisterium i normalnie, jeśli nie byliśmy w kryzysie i gdyby   obecne magisterium nie nauczało nowości przeciwnych Magisterium poprzedzających Vaticanum II, należałoby powiedzieć, że Magisterium  sprawia  władzę [ albo – jego autorytet działa] w imię Jezusa Chrystusa. Ponadto biskup Fellay w Cor Unum 104, nie podał niczego nie nadającego się do zaakceptowania w pierwszych paragrafach  deklaracji z 13 czerwca. To znaczy, że  uważa (i słusznie) jej pierwsze paragrafy za   równoważne ze swoimi.

VI – PRZEJDŹMY DO SZÓSTEGO PARAGRAFU OBU DEKLARACJI (III-4):

 DEKLARACJA DOCTRYNALNA papieża z  13 czerwca 2012 :

 "4. Cała Tradycja wiary katolickiej musi być kryterium i przewodnikiem w rozumieniu nauczania Soboru Watykańskiego II, który z kolei rzuca światło – to znaczy pogłębia i następnie lepiej wyjaśnia – pewne aspekty życia i doktryny Kościoła, implicite obecne w nim lub jeszcze nie sformułowane pojęciowo (7)."

 [Przypisy :]

 "(7) Jak na przykład nauka sakramentalnego charakteru episkopatu w Lumen gentium, nr 21. "

 DEKLARACJA DOCTRYNALNA bp Fellaya z 15 kwietnia 2012 :

 "4 Cała Tradycja wiary katolickiej musi być kryterium i przewodnikiem w rozumieniu nauczania Soboru Watykańskiego II, który z kolei rzuca światło – to znaczy pogłębia i następnie lepiej wyjaśnia – pewne aspekty życia i doktryny Kościoła, implicite obecne w nim lub jeszcze nie sformułowane pojęciowo  (8)."

 [Przypisy :]

 (8) Jak na przykład nauka sakramentalnego charakteru episkopatu w Lumen gentium, nr 21. "

Pragrafy III,4 i przypisy są takie same. Ksiądz Rioult  w swojej konferencji powiedział,  że to jest  znamienne i poważne[istotne]. Jeżeli Rzym nie zmienił tego strasznego, tak cytowanego przez nas paragrafu, oznacza to, że Rzym uważa go za bardzo dobry.

 Wnioski :

Przeto narazie  nie ma żadnej różnicy między tymi dwoma tekstami obu deklaracji. Biskup Fellay zauważył w następujących paragrafach  rzymskiej deklaracji z  13 czerwca niemożliwe, według niego, do zaakceptowania  zmiany. Zobaczymy w  drugiej części  „Zgodność międzyRzymem i  Menzingen – część 2”, że tak nie jest i, że teksty  te chcą powiedzieć dokładnie to samo.

Przypisy :

 [1] NB : Na temat bieomylności papieskiej, Pastor aeternus precyzuje następnie w numerze  3074 warunki nieomylności:

3074

Gdy Biskup Rzymski  mówi ex cathedra, to znaczy podczas wypełniania jego urzędu pasterza i nauczyciela wszystkich chrześcijan definiuje on, z racji jego najwyższej władzy apostolskiej, że  doktryna dotycząca wiary lub moralność musi być utrzymywana przez cały Kościół,  cieszy się on, na mocy boskiej pomocy obiecanej mu w osobie św Piotra, tą nieomylnością,  jaką boski Zbawiciel chciał, by jego Kościół posiadał, gdy określa doktryny wiary lub moralności; w konsekwencji  te definicje Biskupa Rzymskiego są niereformowalne przez siebie same, a nie z racji  zezwolenia Kościoła.