Główne przyczyny dla których nie
można się zgodzić na
przyłączenie do obecnego Rzymu
Konsekracje odbyły się 24 lat temu, z biegiem lat nowe pokolenia mniej odczuwają niebezpieczeństwo przyłączenia
do Rzymu Benedykta XVIgo. Istnieje
również coś takiego jak znużenie walką... Dlatego ważne jest, aby pamiętać o
podstawowych powodach naszej obecnej
sytuacji i istniejących jeszcze niebezpieczeństwach narażania się na przyłączenie.
1) WALKA O WIARĘ
"Problemy z Rzymem wcale nie sprawiają nam radości. Nie dla przyjemności
musieliśmy walczyć. Zrobiliśmy to dla zasad, aby zachować wiarę katolicką. A oni
[Dom Gérard i inni przyłączeni] współpracowali z nami. I nagle porzucili
prawdziwą walkę, aby przyłączyć się do niszczycieli pod pretekstem otrzymania pewnych przywilejów. To jest nie do przyjęcia. Oni
praktycznie zaniechali walki o wiarę.
Nie mogą już atakować Rzymu. "(abp Lefebvre, wywiad Fideliter nr 79 str.
6, styczen 1991)
2) SPOŁECZNE PANOWANIE NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA
"Nie powinniśmy się dziwić, że nie udaje nam się dojść do porozumienia z Rzymem. To nie
będzie możliwe, dopóki Rzym nie powróci do wiary w panowanie naszego Pana Jezusa Chrystusa ... Zderzamy się
w punkcie wiary katolickiej "(Lefebvre, konf. Sierre 27 list. 88,..
Fideliter Nr 89 s. 12)" Gdy więc pytają nas, kiedy nastąpi porozumienie z Rzymem, moja odpowiedź jest
prosta: gdy Rzym na nowo ukoronuje Naszego Pana Jezus Chrystus. Nie możemy być w zgodzie
z tymi, którzy zdetronizowali Naszego Pana. Dnia, w którym znowu uznają Naszego Pana Króla ludów i narodów, nie do nas się przyłącza, ale do Kościoła katolickiego, w
którym żyjemy "(abp Lefebvre, konf. Flavigny, grudzień 1988 , Fideliter nr. 68 s. 16)
3) EKUMENIZM
"Papież jest ekumenistą bardziej niż kiedykolwiek. Wszelkie fałszywe
pojęcia soboru nadal się rozwijają ... To jest nie do pomyślenia, abyśmy mogli zgodzić
się na współpracę z podobną hierarchią."
(abp Lefebvre, Fideliter,
styczen 1991, s. 4)
4) SOBOROWE REFORMY
"Odmawiamy jednak i zawsze odmawialiśmy podążania za Rzymem o
tendencjach neo-modernistycznych i
neo-protestanckich wyraźnie przejawiających się w Soborze Watykańskim II i po Soborze we
wszystkich reformach z niego wywodzących się." (abp Lefebvre,
"Karta" z dnia 21 listopada 1974 r.)
"Czekałem, aż do 5go czerwca, aby
napisać do Papieża:" Przykro mi, ale nie możemy sie zrozumieć. Wasze cele
są inne niż nasze. Waszym celem
porozumienia jest doprowadzenie nas z
powrotem do Soboru. Mój cel jest odwrotny, utrzymać nas poza Soborem i jego wpływami. "(abp Lefebvre, konf. Flavigny,
grudzien 1988 r.; Fideliter Nr 68 s. 15).
5) WŁADZA BISKUPÓW
"Musimy absolutnie przekonać wiernych, że jest to manewr, że
niebezpieczne jest dostać się w ręce biskupów soborowych i modernistycznego Rzymu. To jest największe
niebezpieczeństwo jakie im grozi. Jeśli walczyliśmy
przez dwadzieścia lat, aby uniknąć błędów soborowych to, nie po to, aby teraz oddać się w ręce tych,
którzy je wyznają. " (abp Lefebvre, Fideliter, lipiec 1989 r., Nr 70 s. 13)..
6) UCISZANIE
"Kiedy oni [przyłączeni] mówią, że z niczego nie zrezygnowali, to nieprawda. Zrezygnowali z możliwości przeciwstawiania się Rzymowi. Nie mogą nic powiedziec. Oni teraz
muszą milczeć ze względu na przywileje jakie im dano. Ujawnienianie błędów Kościoła soborowego stało się teraz dla
nich niemożliwe. " (abp Lefebvre, Fideliter, styczen, Nr 79 str. 3).
"Po przyłączeniu, traci się wolność krytyki " . (ks. Aulagnier,
Fideliter marzec 1991, nr 80 str. 5). Właśnie tak !...
7) LIBERALNA OSMOZA
"Zwłaszcza jeśli byłoby porozumienie
(z Rzymem), napłynęłoby do nas wielu
ludzi : Teraz, kiedy macie Tradycję i jesteście uznani przez Rzym, przyjedziemy
do was. Jest mnóstwo ludzi, którzy chcą utrzymaś umysły w modernizmie i liberalizmie, ale
przyjdą do nas, bo okazjonalne uczestnictwo
w tradycyjnej ceremonii i kontakty z tradycjonalistami, sprawi im przyjemność . A
to będzie bardzo niebezpieczne dla naszej społeczności.
Jeśli ci ludzie napłyna do nas, co stanie się z Tradycją ? Stopniowo i powoli nastąpi rodzaj osmozy,
rodzaj konsensusu... Powoli nie będziemy już zauważać różnicy między
liberalizmem i tradycją. To jest bardzo niebezpieczne. " (abp Lefebvre, Konf. Flavigny 1 1 czerwca 1988 r., Fideliter n r. 68 s. 23).
8) PRZYSIĘGA SOBOROWA Z 1989
Kilka miesięcy po konsekracji w 1988, kardynał Ratzinger przywrócił obowiązek składania przysięgi przez księży /wyznanie
wiary, przysięga z ręką na Ewangelii.
Paweł VI usunął antymodernistyczną przysięgę nałożoną przez świętego Piusa X, a soborowy Rzym narzucił
własną, która wymaga wyznawania neo-modernistycznego i soborowego nauczania : "(§ 3) Ponadto, z religijnym posłuszeństwem
woli i inteligencji, stosuję się do doktryn, które są określone albo przez
Biskupa Rzymskiego, albo przez Kolegium Biskupów, gdy sprawują
autentyczne nauczanie, nawet jeśli nie zamierzaja głosić go przez ostateczny
akt. "(francuski tekst oficjalny, Katolicka Dokumentacja nr 2033 s. 757)
Komentarz arcybiskupa Lefebvre:
"To jest bardzo poważna sprawa. Ponieważ wymaga od tych wszystkich, którzy
sie przyłączyli, lub moga to zrobić, aby złożyli wyznanie
wiary w dokumentach Soboru i
posoborowych reform. Dla nas, to jest niemożliwe. " (Wywiad Fidéliser styczen 1991, n° 79 p. 4)
Już na początku roku 2001 kardynał
Hoyos przedstawił propozycję bardzo
krzystnej kanonicznej umowy, wprowadzając
do niej jeden warunek : zrobić wyznanie
wiary na obecne nauczanie, jak biskup
Fellay wyjaśnił wtedy swoim kapłanom :
"Rzym wydałby dekret, poprzez który ustanowiłby coś w rodzaju prawie-diecezji personalnej
(...). Bylibyśmy niezależni od lokalnych
biskupów (...). W rzeczywistości byłby to rodzaj ratyfikacji w prawie tego, czym jesteśmy. My, a szczególnie biskupi nie mielibyśmy nic specjalnego do podpisania, żadnej szczególnej deklaracji, ale jedynie
wyznanie wiary z przysięgą wierności, które każdy człowiek musi złożyć przyjmując kościelny
urząd ". (Cor unum nr 68, luty 2001, s. I -2)
Benedykt XVI sam zredagował tę
przysięgę w 1989 roku i wydaje się, że
szczególnie mu na niej zależy. Domagał się na przykład, żeby chińscy księża, którzy powrócili do oficjalnego Kościoła katolickiego odnawiali to
wyznanie wiary każdego roku w Wielki Czwartek ", jako świadectwo
przywróconej pełnej komunii" (dok. Katolicki, Nr 2384, s. 676)
Jak [robił to] arcybiskup Lefebvre, należy
podkreślać powagę tego warunku sine qua non związanego z przyłączeniem,
podkreślać niemożliwość świadomego spełnienia go przez nas : "Taka jaka
jest, to ta formuła jest niebezpieczna. Dobrze uwidacznia ducha ludzi, z którymi nie sposób sie
zrozumieć "(Wywiad Fiâeliter nr. 70 s. 16,
lipiec 1989 ;... zob. także
Fideliier nr.73 s.12 i nr. 76, s. 11)
9) SMUTNE DOŚWIADCZENIE PRZYŁĄCZONYCH
Od 1986 r nie ma żadnego nowego powołania dla Dom Augustyna w Flavigny !
Dom Gérard chwalił się wymuszeniem jako drugiego warunku porozumienia z
1988: "Niech niczego doktrynalnego
lub liturgicznego nie wymaga się od nas i niech nie zostanie narzucone nam
milczenie w sprawach anty-modernistycznych" (Present 19/08/88 , Fideliter,
nr 65 s. 18). W dniu 27 kwietnia 1995 r., Dom Gérard koncelebrował nowa mszę z
Janem Pawłem II, a 14 października 1998, aby wejść do Kongregacji
Benedyktynów Francji, podpisał pełne uznanie Soboru Watykańskiego II i zgodę dla swoich mnichów na koncelebrowanie w innych wspólnotach.
Ksiądz Laguérie uzyskał w statucie
Instytutu Dobrego Pasterza przywilej
"obrzędu ekskluzywnego" Mszy trydenckiej i "poważnej i
konstruktywnej krytyki" Soboru Watykańskiego II. Przywileje zakwestionowane
teraz przez Watykan (pismo z dnia 23 marca 2012 od biskupa Pozzo, kanonicznego
wizytatora).
10) NIE, DLA UKŁADU PRAKTYCZNEGO
BEZ ZGODY DOKTRYNALNEJ
« Jeśli jeszcze troche pożyję, zakładając, że Rzym
wezwie nas na spotkanie, aby wznowić rozmowy, wtedy ja będę stawiał warunki.
Nie zgodzę się już na sytuacje w jakiej znaleźliśmy się podczas
konferencji. [2] Koniec.Postawię pytania
dotyczące spraw doktrynalnych : « Czy zgadzacie się z wielkimi encyklikami
wszystkich, poprzedzających was papieży. Czy zgadzacie się z Quanta Cura Piusa IX, Immortale Dei, Libertas Leona XIII,
Pascendi Piusa X, Quas Primas Piusa XI, Humani generis Piusa XII ? Czy jesteście w pełnej komunii z tymi
papieżami i z ich stwierdzeniami ? Czy
akceptujecie jeszcze antymodernistyczną przysięge ? Czy uznajecie społeczne
panowanie Naszego Pana Jezusa Chrystusa ?
Jeżeli nie zgadzacie się z doktryną waszych poprzedników, rozmowy są
zbędne. Dopóki nie zgodzicie się
zreformować Soboru pod względem doktryny
tych poprzedzających was papieży, dialog jest niemożliwy. Zbędny. W ten sposób
stanowiska będą wyraźniejsze.» (Fideliter, n° 66, listopad-grudzien, s. 12-14
[red : numery stron odnoszą się do wydań francuskich]).
WNIOSEK:
"Odzielenie się od soborowego Kościoła, dopóki
nie powróci on do tradycyjnego nauczania Kościoła i katolickiej
wiary, jest absolutnym obowiązkiem każdego kapłana (i każdego wiernego), który
chce pozostać katolikiem. "(abp
Lefebvre, Itinéraire spirituel, 1990, s. 31).