OBECNY KRYZYS
napisał Arsenius
Fotografia z zebrania Ruchu oporu w Brazylii
1. DOKTRYNALNA ZDRADA
ZWAŻYWSZY
1) a) że abp Lefebvre powiedział, że największym zagrożeniem dla tradycjonalistów byłoby oddać się w ręce modernistycznego Rzymu i b), że biskup Fellay powiedział ostatnio, że ci, którzy chcą dobra Kościoła, chcą oficjalnego uznania FSSPX przez modernistyczny Rzym (co oznacza oddanie się w jego ręce);
2) a) że abp Lefebvre powiedział, że Rzym przygotowuje nam pułapkę oferując nam wszystkie korzyści, jakie zapragniemy, aby uregulować naszą sytuację i b), że biskup Fellay powiedział, że taki sposób myślenia jest dzisiaj nierealistyczny i wskazuje na brak nadprzyrodzonego ducha;
3) a) że abp Lefebvre powiedział o Benedykcie XVI (kiedy był jeszcze kardynałem), że stara się zdechrystianizować świat i b), że biskup Fellay powiedział, że papież Benedykt XVI bardzo poważnie bierze pod uwagę sytuację i życie Kościoła;
4) a) że abp Lefebvre powiedział, że nie zgadza się z papieżem Benedyktem XVI (kiedy był jeszcze kardynałem) i b), że biskup Fellay całkiem dobrze zgodza się z Benedyktem XVI;
5) a) że abp Lefebvre powiedział, że nie powinniśmy odawać się pod władzę tych, którzy nie wyznają integralnej wiary i b), że biskup Fellay powiedział, że nie chcieć pójść pod zwierzchnictwo papieża Benedykta XVI (który nie wyznaje integralności wiary) oznacza umysł schizmatycki i sedewakantystyczny;
6) a) że abp Lefebvre powiedział, że istnieje spisek masonerii przeciwko Kościołowi Świętemu, który przeniknął do najwyższych szczebli hierarchii samego Rzymu i b), że bp Fellay nie wierzy, lub nie traktuje wystarczająco poważnie tych spisków, mówiąc, że jest to zbyt ludzka wizja Kościoła, zbyt fatalistyczna, wyolbrzymiająca niebezpieczeństwa, trudności i spiski;
7) a) że abp Lefebvre publicznie wyraził swój protest w stosunku do ekumenicznego spotkania w Asyżu, oceniając je jako ciężki grzech papieża przeciw pierwszemu przykazaniu Bożemu i b), że bp Fellay nie uczynił tego samego, gdy obecny papież powtórzył ten grzech podczas "Asyżu III "(1);
8) a) że abp Lefebvre stwierdził, że wolność religijna sponsorowana przez Sobór Watykański II była szczytem niegodziwości i równoważna jest z zasadą państwa świeckiego, co oznacza ateizm państwowy i ignoruje różnicę między prawdą a błędem i b), że biskup Fellay powiedział, że wg. Vaticanum II wolność religijna jest bardzo, bardzo ograniczona;
9) a) że abp Lefebvre stwierdził, że dokumenty Soboru Watykańskiego II są całkowitym zboczeniem umysłu, i że ten sobór był największą katastrofą w historii Kościoła od czasu jego założenia i b), że biskup Fellay powiedział, że w Bractwie przesadza się na temat herezji Vaticanum II;
10) a) że abp Lefebvre, biorąc pod uwagę swoje doświadczenie i kontakty z przedstawicielami Watykanu, przyjął w 1988 roku stanowisko bardziej bezkompromisowe odnośnie ewentualnego kanonicznego uznania Bractwa i b), że biskup Fellay, powołując się na abp Lefebvre’a przemilczał to jego ostatnie stanowisko, co sugerowało, że myśl abp Lefebvre’a pozostawała stale zgodna z jego wypowiedziami z przed 1988.
UWAŻAMY
Że taki sposób mówienia i działania biskup Fellay jest zdradą doktrynalnego dziedzictwa abp Lefebvre’a w stosunku do stanowiska jakie należy zająć podczas obecnego kryzysu w Kościele, a także jest odmową uznania, zaakceptowania i przyswojenia sobie doświadczenia abp Lefebvre’a w jego kontaktach z Rzymem.
JEDNAKŻE
Niektórzy powiedzą, że biskup Fellay wycofał się mówiąc, że został oszukany.
ODPOWIADAMY
Bp Fellay nie powiedział jasno i wyraźnie, że nie miał racji, a jego stosunek do tych, którzy się nie mylili i nie oszukiwali każe nam myśleć, że w zasadzie pozostaje on na swoich poprzednich pozycjach.
2. DUCH, KTÓRY NIE POCHODZI OD BOGA
ZWAŻYWSZY
1) że zaobserwowano więcej niż raz (jak mówimy w odpowiedzi na powyższy zarzut), że biskup Fellay mówił i działał sprzecznie z realizowaniem swoich celów;
2) że takie obłudne zachowanie powoduje utratę wiarygodności osób tak się zachowujących.
UWAŻAMY
1) że duch, który prowadzi biskupa Fellaya nie jest duchem Bożym, na ile możemy i musimy to ocenić przed obdarzeniem kogoś naszym zaufaniem i oddaniem naszego zbawienia (w pewien sposób) w jego ręce;
2) że on nie jest godny tego zaufania jakim normalnie powinniśmy go obdarzać jako najwyższą władzę Tradycji.
3. MISTRZOWSKIE POSUNIĘCIE SZATANA
ZWAŻYWSZY
a) że abp Lefebvre powiedział, że mistrzowskim posunięciem szatana było pchnięcie wszystkich katolików w nieposłuszeństwo (w stosunku do Kościoła, Tradycji, a ostatecznie do Naszego Pana) poprzez posłuszeństwo (w stosunku do soborowych papieży) i
b) że biskup Fellay, na skutek posłuszeństwa w stosunku do niego, prowadzi wszystkich związanych posłuszeństwem Bractwu do nieposłuszeństwa w stosunku do abp Lefebvre’a (i ostatecznie, do Kościoła Świętego, Tradycji i Naszego Pana).
UWAŻAMY
że musimy (*) się mu sprzeciwiać i co więcej, publicznie potępić jego odchylenia doktrynalne, tak, aby ludzie nie dali wprowadzać się w błąd i nie podążąli niewłaściwą drogą, którą on prowadzi Bractwo, tj.: w duchu sympatii do obecnego papieża, pomniejszania niechęci do Vaticanum II, pragnienia dołączenia do "soborowego Kościoła" identyfikując go ze świętym Kościołem katolickim, i w duchu osłabiania walki z postępowcami.
4. BUNT, NIE. SŁUSZNY OPÓR, TAK
ZWAŻYWSZY
1) że członkowie Bractwa, którzy publicznie sprzeciwiają się nowemu kierunkowi i nowym doktrynom bp Fellaya są z tego powodu usuwani z FSSPX ;
2) że powód tych wyrzuceń jest niesprawiedliwy, bo dzieje się tak tylko ze względu na postawę tych członków ;
3) że ponieważ niesprawiedliwe, te usunięcia są nieważne;
4) że ponieważ wydalenią są nieważne, pozostają oni, w zgodzie z Bogiem, nadal członkami Bractwa Świętego Piusa X.
UWAŻAMY
że ci członkowie Bractwa nie powinny być uznawani za rebeliantów, lecz przeciwnie, za wiernych synów abp Lefebvre'a, który wobec soborowych papieży miał takie podejście, jakie teraz powinien mieć bp Fellay.
5. BARDZO POWAŻNA AKTUALNA SYTUACJA KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO
ZWAŻYWSZY
1) że ostatnio, podczas doktrynalnych dyskusji można było stwierdzić niezgodność doktryny Kościoła z doktryną obecnych władz rzymskich ;
2) że Benedykt XVI wznowił w 2011r. ekumeniczne spotkanie w Asyżu;
3) że Benedykt XVI beatyfikował papieża Jana Pawła II ;
4) że Benedykt XVI oświadczył w 2012 r. że cała odnowa Kościoła musi się opierać o pogłębienie dokumentów Vaticanum II;
5) że Benedykt XVI podpisał w 2012 r. dekret o «heroicznych cnotach» (?!) Pawła VI ;
6) że Księstwo Lichtensteinu z końcem 2012 r. zamierzało przestać być oficjalnie państwem katolickim pod presją soborowego nauczania o wolności religijnej;
7) że dwoma sygnałami, które skłoniły abp Lefebvre’a do powzięcia decyzji o konieczności konsekrowania biskupów bez zgody papieża były spotkanie ekumeniczne w Asyżu i potwierdzenie przez Rzym błędów Vaticanum II na temat wolności religijnej.
UWAŻAMY
że obecna sytuacja Kościoła jest bardzo poważna, taka sama (lub gorsza) niż ta w roku 1988, w przeciwieństwie do tego, co mówi bp Fellay.
6. MOCNY ŚRODEK PRZECIW POWAŻNEMU ZŁU
ZWAŻYWSZY
1) że pozostający w Bractwie muszą szybko wybrać między milczeniem, lub wydaleniem ich [z Bractwa] za opozycję w stosunku do aktualnego kierunku oznaczonego przez biskupa Fellaya;
2) że dzieło abp Lefebvre’a nie powinno przepaść z powodu tej nowej orientacji ;
3) że bp Williamson, sam, nie jest w stanie odpowiedzieć na wszystkie wezwania kapłanów i wiernych z całego świata z prośbą o udzielanie sakramentów i głoszenie zdrowej nauki, jaką otrzymał on od arcybiskupa;
4) że te same racje, które doprowadziły abp Lefebvre’a do konsekracji w 1988 istnieją już dziś, a tym samym uzasadniają nowe konsekracje biskupie w Tradycji z pominięciem zgody papieża.
UWAŻAMY
że byłoby wielce słuszne, aby bp Williamson przystąpił obecnie do konsekracji, dla dobra Kościoła, w oczekiwaniu na lepsze czasy, kiedy wszystko powróci do normalności.
Od niego zależy wybór najodpowiedniejszego momentu.
Nota :
(1) Przypomnijmy, że te zebrania odbywały się regularnie, praktycznie każdego roku od 1986, w różnych miejscach i z udziałem członków soborowego Kościoła.
(*) Mała notka dorzucona przez Avec l'Immaculée za zgodą Dom Thomasa i Arsenius’a : Arsenius chce przede wszystkim powiedzieć, że publiczne wypowiadanie się przeciw polityce Menzingen jest absolutnie legalne. Lecz nie traktuje on tego jako obowiązku każdej poszczególnej osoby. Według Avec l'Immaculée, Arsenius ma na myśli najpierw kapłanow Bractwa, którzy nie są odpowiedzialni za swoje rodziny, i którzy pierwsi muszą dać przykład wiernym, a potem dopiero wiernych, którzy mogą [iść ich śladem] jeżeli to nie będzie groźne dla ich rodzin pod względem materialnym, psychologicznym i duchowym.