Komentarz do punktu III-7 Deklaracji doktrynalnej z 15 kwietnia
2012
Serdecznie dziękuję osobie, która napisała ten artykuł i
tej, która go nam przysłała . Coraz
więcej z was czyta nas, pisze do nas,
zachęca i przysyła ciekawe informacje. Wszystkim wam jesteśmy szczerze
wdzięczni.
Ważność nowych rytuałów
W czasie kryzysu, największym darem, jaki może ofiarować swojemu Kościołowi stary wierny, jest
właśnie jasna mowa.
Gianfranco Marra
Modernistyczne bierzmowanie ( źródło :
zdjęcie)
Biskup Fellay uznaje ważność rytuałów sakramentów promulgowanych przez
Pawła VI i Jana Pawła II : Oświdczamy,
że uznajemy ważność ofiary Mszy i Sakramentów odprawianych z intencją czynienie
tego, co Kościół czynił według rytów określonych w typicznych edycjach Mszału
rzymskiego i Rytuałów Sakramentów ważnie promulgowanych przez papieży Pawła VI
i Jana Pawła II (1).
Przekonamy się, że ta ważność jest jednym z
historycznych punków spornych
pomiędzy abp Lefebvre’em i
soborowym Rzymem. Dalej zobaczymy, że abp Lefebvre opiera się na doktrynie Kościoła. Podsumowując,
wyjaśnimy, że bp Fellay modyfikuje, tak
w praktyce, jak i w teori, stanowisko Bractwa w tej tak poważnej sprawie.
1/ Abp Lefebvre i ważność nowych
rytów
Od 1969 do 1990 roku, soborowcy zmienili przepisy dotyczące sakramentów. Dotyczy
to kilku dokumentów , ale publikacja Novus Ordo Missae w konstytucji Missale
Romanum z 1969 r. była punktem kulminacyjnym całej reformy oraz rewolucją liturgiczną i
kościelną. Ksiądz Bonneterre jest kategoryczny : to pewne, rewolucja i modernizm weszły do Miasta Boga poprzez liturgię.
(2)
Wiadomym jest, że abp Lefebvre walczył przeciw nowej Mszy, ale jest też
pewne, że był przeciwny innych reformom i jeśli w przypadku Mszy nie wątpił w
ważność obrzędów, na temat ostatniego namaszczenia
i bardziej jeszcze bierzmowania, miał
popartą dowodami wątpliwość : abp
Lefebvre zawsze uważał, że po dokładnym [ich]
zbadaniu można mieć wystarczającą wątpliwość, aby pozwolić na ponowne,
warunkowe udzielenie bierzmowania. (3)
Ta watpliwość rodziła się z
wprowadzenia jako materii innego tłuszczu niż oliwy, który zastosowano
np. w Sacram uncitonem infirmorum z dnia 30 listopada 1972:
Cum autem oleum olivarum, quod
hucusque ad valorem Sacramenti conficiendi praescribebatur, in nonnullis regionibus
deficiat vel difficile comparetur, decrevimus, petentibus pluribus Episcopis,
ut, pro opportunitate, etiam aliud oleum in posterum adhiberi possit, quod
tamen e plantis sit expressum, utpote oleo ex oliva similius.
Lub jeszcze w kodeksie z 1983 :
Przy udzielaniu sakramentów, które
wymagają stosowania olejów świętych, udzielający może użyć oliwy z oliwek lub
innych roślin. (4)
Abp Lefebvre mówił zarówno jasno i
uczciwie: nie zamierzam powiedzieć, że
sakrament bierzmowania udzielany dzisiaj
nie jest ważny. Może się zdarzyć, że
sakrament nie jest ważny, w każdym razie może się zdarzyć, że ważność
sakramentu jest wątpliwa. To znaczy,
jest wątpliwy, bo krzyżmo jest materią
sakramentu bierzmowania. Dziś niestety słyszymy, że krzyżmo pochodzi czasami z
olejów z wątpliwego źródła. Z tego, co wiemy od
autorów teologii – i nie są to
osobiste uczucia – te materiały są wątpliwe. Zawsze nam mówiono, że nie wolno stosować byle jakiego
oleju na krzyżmo. (5)
Przyłączeni [do Rzymu] już, lub kandydaci na [przyłączenie] już teraz
rezygnują z tradycyjnej pozycji:
Jednym z ważnych punktów [mówi
ksiądz Bisig], który zapowiadał
już rozbieżność naszych dróg była kwestia sakramentu bierzmowania sub
conditione abp Lefebvre'a. W tym czasie, udzielono u nas powtórnie
bierzmowania kilku osobom, bo Arcybiskup miał wątpliwości co do materiału, którego wcześniej użyto do sakramentu. Paweł VI z pozycji swojej papieskiej władzy, ustanowił,
że do sakramentu bierzmowania można stosować inne oleje
na równi z obowiązującą do tej pory oliwą z oliwek. Arcybiskup Marcel
Lefebvre, który pragnął pozostać wiernym Tradycji, miał wątpliwości co do
ważności takiego bierzmowania i powtarzał sakrament. Już w tym czasie nie rozumiałem tej postawy. Trzeba faktycznie mieć wielką i
uzasadnioną wątpliwość, aby tak reagować
i pozwolić sobie na powtórzenie jakiegokolwiek skaramentu sub conditione. Powoli
zdałem sobie sprawę z tego, że znalazło tu odzwierciedlenie fałszywego pojęcie Tradycji. (6) (7)
Ksiądz Bisig potwierdza tutaj, że
abp Lefebvre miał silną i uzasadnioną
wątpliwość.
Konkretnie - te warunkowe
bierzmowania stały się dla modernistów solą w oku : wierni pójdą do biskupów
tradycji, bo nie ufają temu co robią diecezjalni.
Nie zdradzę sekretu mówiąc ci, że
dziś rano pojawiła się rodzina ze Stanów Zjednoczonych. Gratuluję Ci przekonania, że dzieci muszą otrzymać łaski poprzez sakramenty obrzędów, których ryty są
pewne i na pewno ważne. Nie można iść do kościoła i otrzymywać sakramentów,
zastanawiając się, czy są one ważne lub nieważne. Ponieważ obrzędy zostały
zmienione, tłumaczenia [formuł] i sakramentów są nowe. A nawet jeśli tak jest w
przypadku sakramentu bierzmowania, nie wiadomo, jakiego oleju do sakramentu użyto.
Otóż, taka jest przynajmniej tradycja Kościoła, tradycja co najmniej
dwudziestu wieków, że olej, który jest
sprawą sakramentu bierzmowania musi być oliwą z oliwek.
Możesz skonsultować książki teologiczne,
które tego uczą. A nawet Katechizm Soboru w Trydencie mówi nam, że ma być
stosowana oliwa z oliwek. (8)
Przyczyną wielkiej irytacji biskupów Francji w stosunku do abp Lefebvre’a były pierwsze odejścia do Ecône najlepszych
kandydatów do kapłaństwa:
Wątpliwość wzmogła się , gdy w dniu 30 listopada 1972 r., Paweł VI
przyjął jako materię do sakramentu
dowolny olej roślinny zamiast oliwy z oliwek, co jest sprzeczne z jednomyślną katolicką tradycją (9).
Tego właśnie nie zniósł biskup Ferrand,
arcybiskup Tours, jego intymny przyjaciel z seminarium: "Ty śmiesz wątpić
w ważność mojego birzmowania." I to
było zerwanie ... (10)
2/ Doktryna Kościoła
Dlaczego abp Lefebvre, doktor filozofii i teologii z dyplomem Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego,
członek Komisji Przygotowawczej Soboru Watykańskiego II, były delegat
apostolski na frankofońską Afrykę, podważał zmiany wprowadzone przez Stolicę
Apostolską?
Umocniony prawdziwą doktryną Tradycji, która nie jest tą numer 8 i 9 Verbum Dei, Arcybiskup wiedział, że tradycja nie może sobie
przeczyć i posiadał tradycyjne
referencje definiujące użycie li tylko oleju z oliwek jako materii do sakramentów:
"Krzyżma jest z oliwy. I ta sprawa jest konieczna. To jest napisane
czarno na białym w Katechizmie
Trydenckim: musi to być oliwa z oliwek zmieszana z balsamem." (11)
"Wasi rodzice, wasi dziadkowie i
ja sam otrzymaliśmy sakrament bierzmowania taki, jaki udzielę wam dzisiaj, nie zmieniając nic,
absolutnie nic. Właśnie dlatego uważamy za bardzo ważne zachowanie tradycji
ażeby prawdziwie została przyznana
łaska sakramentu bierzmowania. To oliwą z oliwek poświęconą w Wielki Czwartek i zmieszaną z balsamem
będę namaszczał wasze czoła. A to
jest zwyczaj, odwieczny zwyczaj
Kościoła, żeby to była oliwa z oliwek,
do tego stopnia, że teologowie wątpią w
ważność sakramentu udzielonego z
olejem sojowym, arachidowym lub innym
olejem roślinnym. Wszystko to jest ważne. Kościół nie
zachowuje swojej tradycji ot, tak sobie." (12)
Sobór Florencki mówi wyraźnie, że jest to olej z oliwek: piątym sakramentem jest ostatnie
namaszczenie, którego materią jest oliwa poświęcona przez biskupa
Wyjaśnienie jest w Summa Theologica: "W
tekście św. Jakuba, olej jest przypisany jako materia tego sakramentu, ale nie
mówi o oleju, w czystym sensie, lecz o
oliwie z oliwek ; a więc to ta oliwa jest przedmiotem namaszczenia. " (13)
"Uleczenie duchowe, które
stosuje się u końca życia, musi być
zarówno doskonałe, ponieważ po tym nie ma już nic innego, jak i kojące, aby
nadzieja, tak konieczna odchodzącym, nie załamała się, lecz ożywiła. Otóż, oliwa jest kojąca, przenika do tego co
najbardziej intymne, a także rozchodzi się. Z tych wszystkich powodów jest ona
materią odpowiednią dla tego sakramentu.
Ponieważ głównie cieczy z drzeka oliwkowego nadaje się nazwę oleju, biorąc pod
uwagę, że inne soki nazywa się olejami tylko dlatego, że mają podobny aspekt do
oliwy, oliwa z oliwek została wybrana
jako materia do ostatniego namaszczenia. "(14).
Pseudo Dionizy
napisał, że oliwa z oliwek jest najsłuszniej nazywana olejem [od tł. : w j.
francuskim oliwa z oliwek to jest ‘’olej’’, jak wszyskie inne oleje], jest
czyściejsza i szlachetniejsza niż oleje z orzechów, lnu, miru czy rzepaku. (15)
Katechizm Trydencki odrzuca inne oleje:
"Elementem, lub materią tego sakramentu, jak stwierdziły to liczne
sobory, a zwłaszcza Sobor Trydencki,
jest oliwa poświęcona przez biskupa, ale nie każdy rodzaj oleju w ogóle,czy
ekstrakt substancji tłuszczowej, ale
tylko oliwa z oliwek. Ta materia doskonale wyraża działania jakich dokonuje w
duszy ostatnie namaszczenie. Ponieważ oliwa jest bardzo
czysta, łagodzi ból ciała i w ten sposób mocą sakramentu zmniejsza smutek i ból
duszy. Ponadto oliwa przywraca zdrowie, daje radość, i jest pożywką dla
światła, ale przede wszystkim jest bardzo skuteczna w odnawianiu sił umęczonego
ciała. Otóż, wszystkie te działania istotnie reprezentują boską moc, która działa na chorych poprzez ostatnie namaszczenie. "(16)
Abp Lefebvre opiera się na tej «co
najmniej dwudziestowiecznej tradycji » , którą wyraża się w tradycyjnych rytach
liturgicznych będącymi równocześnie wyrazem wiary i wyjaśnieniem tej wiary
wiernym :
Całe poświęcenie dokonane w Wielki Czwartek olejów świętych, odnosi się
do oliwkowego drzewa, oliwek, oliwy z oliwek, ogrodu oliwnego, gdzie był Nasz
Pan, który swoim potem i krwią, w pewnym
sensie uświęcil drzewka oliwkowe. Wszystkie te obrazy, te wszystkie symbole i
te wszystkie realia wymienione są w poświęceniu świętych
olejów.Gałązka oliwna przyniesiona przez
gołębice na Arkę Noego jest
również wymieniona w konsekracji świętych olejów.
Więc jeśli używa się oleju, który
nie jest oliwą z oliwek wszystkie te symbole przepadają, wszystkie te piękne
realia znikają. Możemy więć zapytać, czy ci, którzy bierzmują olejem
sojowym lub arachidowym dzielają naprawdę
ważnego sakramentu ? (17).
Ksiądz Ceriani będąc profesorem w seminarium Bractwa w Argentynie (18) uczy :
jak stała [ciągła] tradycja zrozumie słowo "olej"
w sensie, jaki mu nadał św. Jakub w swojej epoce (oliwa z oliwek), wydaje się,
że swobodne używanie oleju z orzechów, bawełny, lnu, kukurydzy,
słonecznika, itp.. wprowadza poważne wątpliwości co do ważności sakramentu.
Jeden z kolegów z seminarium w Bawarii podaje sposób
postępowania: "Czy można przyjmować sakramenty w nowych rytach? Biorąc pod
uwagę przedstawione powyżej wady (19), nie powinno się przyjmować sakramentów w nowych rytach, ale tylko w rytach
tradycyjnych, jedynych, które są godne i
na pewno ważne. Nie wolno
dopuszczać przyjmowania sakramentów w
formie, która jest nieco wątpliwa "(20).
WNIOSEK
Wszystkich zaszokował ton
niektórych punktów deklaracji biskupa Fellaya. Punkt dotyczący ważności
sakramentów nie powinien pozostawać niezauważony.
Jest to doktrynynalne cofnięcie się w pojęciu tradycji, nauczaniu materii sakramentów, a w praktyce podważa to warunkowe bierzmowania regularnie praktykowane przez Bractwo.
Powstaje pytanie: co będą robić bp
Galaretta, bp Fellay i bp Tissier de Mallerais w przyszłości? Czy trzeba
będzie zawsze przebywać ocean, czy też wystarczy dobry i pełen dobrej woli biskup diecezjalny mający zamiar robienie tego, co zechce Kościół ?
Powstaje pytanie : czy abp Lefebvre
się mylił ? Czy ks. Bisig i bp Fellay
mają rację ?
Nie, musimy trzymać się mocno
wytycznych, które dał nam abp Lefebvre: Zdecydowane sprzeciwstawianie
się tym reformom jest obowiązkiem i jedynym lekiem na odbudowę Kościoła i
zbawienie dusz.
Przypisy:
1- Deklaracja doktrynalna wysłana do kardynała Levady, 15 kwiecień 2012
2- Wiadomości chrześcijaństwa n°76, czerwiec 2002, s.7
3- ks. Mura, Sól ziemi n° 5, s. 65
4- Kodeks 847
5- Bierzmowanie w Ecône, 2 czerwiec
1974. Idący za abp Lefebvre’em w jego operacji przeżycie, wiedzą, że w swoich
kazaniach na bierzmowania, których udzielał w całym świecie, regularnie powracał do sprawy oleju [oliwy].
6- Cieszy nas fakt, że abp Lefebvre nie
miał tego samego wyobrażenia o Tradycji co ks. Bisig oraz soborowy Kościół, dla którego tradycja
jest dobrze zdefiniowana w punktach n°8
i 9 Dei
verbum. Z tym także zgodny jest bp Fellay
(patrz nota n°5 jego deklaracji z 15 kwietnia 2012)
7- ks. Bisig, cytowany przez Sól ziemi n°30, s.178
8- Bierzmowania w Ecône, 22 maj 1988
9- W rzeczywistości, Kongregacja Obrzędów już wcześniej wprowadziła tę
nowość, bo 3 grudnia 1970
10- Bp Tissier de Mallerais,
Życie Abp Lefebvre’a , s.494
11- Bierzmowania w Ecône, 7 czerwiec
1981
12- Bierzmowania w Ecône, 10 maj
1984
13- Suppl., Q. 29, a. 4, sed contra 1
14- Suppl., Q. 29, a. 4
15- Pseudo Denys (komentarz do
Księgi Wyjścia, rozdz. 27)
16- Katechizm Soboru Trydenckiego, sakrament namaszczenia chorych,§ I
17- Bierzmowania w Ecône, 22 maj
1988
18- Sól ziemi n°10, s. 56 i następne
19- Połowa poprzedniej kwestii dotyczy natury oleju jako materii dla
sakramentów.
20- ks. Gaudron, Katechizm kryzysu w Kościele, n°91
21- Abp Lefebvre, list do ks. Bonneterre’a z dnia 17 kwietnia 1979, na
temat reform liturgicznych, cytowany w Wiadomościach chrześcijaństwa , n°76,
czerwiec 2002, s.8